დემოკრატიზაცია და განვითარება

თვითმყრობელური ცარისტული რუსეთის იმპერიის მიერ ანექსირებული საქართველოს პირობებში, როდესაც ქვეყანას და ერს არ გააჩნდა დამოუკიდებლობა, ზედმეტი იყო საუბარი იმაზე, რომ პრიორიტეტი ინსტიტუციონალურ და პოლიტიკურ დემოკრატიზაციას მინიჭებოდა. ამიტომ, ავტონომიური პოლიტიკური კონიუნქტურის შემზადებამდე გარშემოვლის პოლიტიკა იქნა არჩეული: დასავლეთთან მიახლოება ეკონომიკის, კულტურისა და ტექნიკური განვითარების საფუძველზე. თანამედროვე ისტორიამ აჩვენა, რომ თერგდალეულების აღნიშნული სტრატეგია მართებული და უალტერნატივო იყო, თუმცა, ამავე დროს, ისიც აჩვენა, რომ მიუხედავად ყველაფრისა, ძალა აღმართს ხნავს.

რა გაკვეთილის გამოტანა შეუძლია აქედან დამოუკიდებელ საქართველოს? მაშინ, როდესაც ნებისმიერი წინააღმდეგობის მიუხედავად, სუვერენულ სახელმწიფოს წარმოადგენ და გაცილებით მეტი წინაპირობა გაგაჩნია იმპერიაში კოლონიზირებული მდგომარეობისაგან განსხვავებით, ინსტიტუციონალური თვალსაზრისით, ქვეყნის რეალური განვითარებისათის უმთავრესი პრიორიტეტი დემოკრატიზაციის პროცესს უნდა მიენიჭოს, რასაც თან უნდა ახლდეს განათლებაში, ინფრასტრუქტურულ და ტექნოლოგიურ სფეროში მსოფლიოს საუკეთესო მიღწევათა დანერგვა-განხორციელება. სხვაგვარად, ხალხის ხელში ძალაუფლების კონცენტრაციის გარეშე, მუდამ ჩაკეტილ წრეში ვიტრიალებთ, ნებისმიერი ღონისძიება მარცხისათვის იქნება განწირული და ფასადურ სახეს შეიძენს. ამგვარად, ქვეყნის პატრონი თავად ხალხი იქნება და არა ერთი მუჭა ავანტიურისტები.

ჩვენნაირი პატარა ქვეყნისათვის გასათვალისწინებელია ისიც, რომ ერთმანეთის მხარდამხარ მიმდინარე ამ პროცესს (დემოკრატიზაცია და განვითარება) სჭირდება დაცვა სახელმწიფოს შიგნით და გარეთ, რათა უხეშმა ბარბაროსულმა ძალამ ვერ შეძლოს უკვე დაწყებული აღმასვლის მერამდენედ განადგურება. ამისათვის კი საერთაშორისო თანამეგობრობის მხარდაჭერა ჰაერივით აუცილებელია.