ანაკლიის მშვიდობის ზონა და ახალი აბრეშუმის გზა

1992 წლიდან მოყოლებული „ახალი აბრეშუმის გზის“ რამდენიმე ვერსია შეიქმნა. პირველი მათ შორის ევროკავშირის პროექტი იყო. შემდგომში, 2011 წლის აშშ-ს ინიციატივას 2013 წლის იაპონიის, სამხრეთ კორეისა და ჩინეთის ვარიაციები მოჰყვა, რომელთა შორისაც თავისი მასშტაბურობით ყველაზე შთამბეჭდავი გამოდგა სი ძინ პინის „ერთი სარტყელი, ერთი გზის“ შემოთავაზება. ვფიქრობთ, რომ აქტუალური და მნიშვნელოვანია ხუთივე პროექტის შედარებითი ანალიზი და ამ უკანასკნელის განხილვა მშვიდობის მეცნიერებების ჭრილში. ბოლო ხანებში მსოფლიოში სხვადასხვა მიმართულების ექსპერტებს შორის საკმაოდ გახშირდა „ახალი აბრეშუმის გზისა“ და მშვიდობის ერთმანეთთან დაკავშირების შესახებ საუბრები. ეს კი საინტერესო და ეფექტურ ხედვად გვესახება კონსტრუქციული მოდელის შესამუშავებლად, რაც თანამედროვე დაძაბულ საერთაშორისო ურთიერთობათა გასაუმჯობესებლად იქნება გამიზნული. „ახალი აბრეშუმის გზის“ კონტექსტში პატარა, მაგრამ გეოსტრატეგიულად უმნიშვნელოვანესი მდებარეობის მქონე საქართველო ევროპასა და აზიას შორის გადებულ ერთ-ერთ ალტერნატიულ და უსათუოდ, ყველაზე მოკლე მაკავშირებელ მიმართულებად მიიჩნევა. ამ „შუა დერეფნად“ წოდებული მარშრუტის კეთილგონიერი გამოყენება დამოკიდებულია გლობალური მასშტაბის იმ ინფრასტრუქტურული პროექტების განხორციელებაზე, რომელიც კიდევ უფრო გაზრდის რეგიონის სარგებლიანობას საერთაშორისო ურთიერთობათა განვითარების უფრო მაღალ ეტაპზე გადაყვანის პროცესში. შემოქმედებითი მიდგომითა და კარგად გააზრებული ხედვით ანაკლიის ქალაქ-პორტისა და ეკონომიკური ზონის მშენებლობაც სავსებით შესაძლებელია ემსახუროს აღნიშნულ მიზანს. საამისოდ, „ახალი აბრეშუმის გზის“ პროექტებში უნიკალურ და გამორჩეულ პარადიგმად გვესახება “ანაკლიის მშვიდობის ზონის” კონცეფცია, რაც არაა მხოლოდ მშვიდობაზე განზოგადებული საუბრების სიმრავლე, არამედ ესაა ღრმა, კონკრეტული და სისტემური ხედვა, თუ როგორ უნდა მოხდეს აღნიშნული მიმართულებით განვითარებული მოდელის დანერგვა და სათანადო ქმედებების თანმიმდევრულად განხორციელება. ასევე, უნდა აღინიშნოს, რომ ახალ ანაკლიას ყველა პირობა შეიძლება ჰქონდეს იმისათვის, რომ იქცეს როგორც აქტიურ ეკონომიკურ და ლოგისტიკურ ჰაბად, ასევე მშვიდობის ზონად, სადაც დასავლეთი და აღმოსავლეთი არა მხოლოდ შეხვდება ერთმანეთს, არამედ დიალოგის რეჟიმში მოახდენს ტროადან მოყოლებული აზიასა და ევროპას შორის მიმდინარე ისტორიული კონფლიქტის პარადიგმის მშვიდობიან ტრანსფორმაციას.

Anaklia Peace Zone and New Silk Road

Since 1992, several versions of the “New Silk Road” have been elaborated, the first of which was the European Union project. The 2011 initiative of the United States in 2013 was followed by its Japan, South Korean and Chinese variations, among which the most impressive with its extension was Xi Jinping’s proposal, “One Belt, One Road”. We believe that the comparative analysis of all five projects and their exploration from the perspective of peace studies is timely and important. Recently, there has been a proliferation of discussions about the connection of the “New Silk Road” and peace among experts in different fields around the world. This is an interesting and effective vision to rework a constructive model, which will be targeted to improve current international relations. In the context of the “New Silk Road”, the small, but a country with an extremely important geostrategic situation, Georgia is considered as an alternative and certainly, the shortest bridge, connecting Europe and Asia. The reasonable use of this “middle corridor” route depends on the implementation of those global infrastructure projects, which will increase the usefulness of the Caucasian region to take the development of international relations to a higher level. With the creative approach and well-thought-out vision, the construction of the Anaklia city-port and the economic zone is more than possible to serve that purpose. For this reason, we see the concept of the “Anaklia Peace Zone” as a unique and distinct paradigm in the projects of the “New Silk Road”, which is not only the multiplicity of generalized conversations about peace, but the deep, concrete and systematic vision of how to implement the model developed in this direction and gradually carry out the corresponding activities. Furthermore, it should be stressed that the new Anaklia can have all the conditions to become, on the one hand, an economic and logistical hub and on the other, the zone of peace, where the West and the East not only meet each other but through dialogue will be able to transform peacefully the conflictive paradigm, which began and continues between Europe and Asia since the time of Troy.

Zona di pace Anaklia e la Nuova via della seta.

A partire dal 1992 sono stati creati diverse versioni della “Nuova via di seta”, prima di cui è stato il progetto dell’Unione Europea. All’iniziativa del 2011 degli Stati Uniti nel 2013 seguirono le variazioni del Giappone, Corea del Sud e quella della Cina, tra le quali la più impressionante con la sua estensione risultò il programma di Xi Jinping, “Una cintura, una via”. Riteniamo, che sia attuale e importante l’analisi comparativa di tutti i cinque progetti e l’esplorazione di quest’ultimo nella prospettiva delle scienze di pace. Ultimamente, si sono moltiplicati i discorsi riguardo alla connessione della “Nuova via di seta” e la pace tra gli esperti di diversi ambiti in tutto il mondo. Ciò è una visione interessante ed efficace per rielaborare un modello costruttivo, quale sarà mirato per migliorare gli attuali relazioni internazionali. Nel contesto della “Nuova via di seta”, il piccolo, ma un paese con la situazione geostrategica estremamente importante, Georgia è considerata come un ponte alternativo e sicuramente, il più corto, che connette l’Europa e Asia. L’uso ragionevole di questo “corridoio intermedio” dipende dall’attuazione di quei progetti infrastrutturali globali, che aumenteranno l’utilità della regione caucasica per portare lo sviluppo delle relazioni internazionali ad un livello superiore. Con l’approccio creativo e la visione ben ponderata, la costruzione del porto-città Anaklia e della zona economica è più che possibile che serva a tale scopo. Per questo obiettivo il concetto della “Zona di pace di Anaklia” lo vediamo come un paradigma unico e distinto nei progetti della “Nuova via di seta”, il quale non è soltanto la moltiplicità delle conversazioni generalizzati riguardo alla pace, ma la visione profonda, concreta e sistematica di come implementare il modello elaborato in questa direzione e gradualmente svolgere le corrispettive attività. Inoltre, va sottolineato, che la nuova Anaklia può avere tutte le condizioni per diventare da una parte un hub economico e logistico e dall’altra parte, la Zona di Pace, dove l’Occidente e Oriente non solo si incontrano, ma nel dialogo riusciranno a trasformare pacificamente il paradigma conflittuale, che è iniziata e si continua tra l’Europa e Asia a partire dall’epoca di Troia.